Sivas’ta yaşayan 77 yaşındaki Hüseyin Polat, 62 yıl evvel başladığı nalbantlık mesleğini bugün hâlâ büyük bir ustalık ve azimle sürdürüyor. Yaşıtları emeklilik hayatı yaşarken, o yıllara meydan okuyarak at ve büyükbaş hayvanların bakımını yapmaya devam ediyor. Polat, 1962 yılında şimdi 14 yaşındayken usta yanına çırak olarak girdiği nalbantlık mesleğinde 63 yılı geride bıraktı.
Gelen müşteri sayısı bitme noktasına gelince dükkânını kapatıp seyyar olarak çalışmaya başlayan Polat, Sivas ve etraf vilayetlerden gelen taleplerle hayvanların bakımını yerinde yapıyor. Fizikî güç, dikkat ve deneyim gerektiren nalbantlık işini 77 yaşında hâlâ muvaffakiyetle sürdürebilmesiyle dikkat çeken Polat, yıllardır mesleğin içinde olmasına karşın işini hala severek yapmaya devam ediyor. Bıçakla yapılan süreçler sırasında birçok kere yaralandığını tabir eden usta nalbant, işinin hem sıkıntı hem de tehlikeli olduğunu vurguladı. Gençlerin ağır işlerden uzak durduğunu belirten Polat, işi öğretecek kimsenin kalmadığını söyleyerek, mesleğin geleceğine dair telaşlarını lisana getirdi.
“BENDEN OBURU BU BIÇAĞI BU HALDE KULLANAMAZ”
Nalbantlıkta kullandığı bıçağın dikkat gerektirdiğini söyleyen Hüseyin Polat, “1962 yılında usta yanına çırak olarak girdim. O gün bugündür nalbant mesleği ile uğraşıyorum. Bu mesleği 63 yıldır yapıyorum. Ben bu meslekten ekmek yiyorum ve seve seve yapıyorum. Bu mesleği oburu olsa yapmaz. Görenler beni tenzih ediyorlar. Civar köylerdeki 300 bin TL’lik inekleri tedavi ediyorum. 10 gün içerisinde toparlanıyorlar. Öbür türlü tedavi edildiklerinde inek ayağa kalkamıyor. Seyyar olarak nalbant ustalığı yapıyorum. Numaramı bulup arıyorlar, ‘Gel hayvanımı çak’ derlerse gidiyorum. Meslekte kullandığım bıçağı benden oburu daha âlâ kullanamaz. Bıçaktan ötürü bedenimde bir sürü yara izi var. Bileğini kuvvetli tutmazsan düşer, kolunu yaralar ve hudutlara ziyan verir” diye konuştu.
“GENÇLERİN BU MESLEĞİ ÖĞRENMESİNİ ÇOK İSTERDİM”
Gençlerin bu işi tercih etmediğini de tabir eden Polat, “Nalbant ustalığı genç işi değil. Yetişen de aslında yoktur. Kimi huysuz atlar olabiliyor. At acısı ile uğraştığı esnada ben ayaklarını çakıp bırakıyorum. Bir atı 25 dakikada çakıyorum. Bir atın ayağını tutuyordum, sonunu solukluğuma vurdu ve düştüm. Gençlerin bu mesleği öğrenmesini çok isterdim. Şimdiki gençler işin kolayını seçiyor, sıkıntı mesleğe girmek istemiyorlar. Mesleğimiz kirli bir meslek olsa da, yıkayınca kir gidiyor” dedi.
