Bulgaristan’da 1975 yılında Cevat Keyifli ile evlenen Fatma Memnun, iki kız çocuğu dünyaya getirdi.
Eşini 1982 yılında trafik kazasında kaybeden Keyifli, çocuklarına hem annelik hem babalık yaptı, birebir vakitte Bulgaristan hükümetinin Türklere yönelik baskı siyasetlerine karşı direnmeye çalıştı.
Asimilasyon sürecinde büyük zorluklarla karşılaşan Memnun, iki kızını otobüs bagajında yer alan bir alet sandığına saklayarak Türkiye’ye gönderdi.
Kızlarından bir hafta sonra kendisi de anavatana gelen Memnun, bugün Kırklareli’nde çocukları ve torunlarıyla huzurlu bir ömür sürdürüyor.
“MECBUREN İSMİMİ DEĞİŞTİRDİM”
68 yaşındaki Fatma Keyifli, 1984-1989 yıllarında ağır baskılara maruz kaldıklarını söyledi.
Asker ve polislerin köpeklerle konutlarına baskın düzenlediğini anlatan Memnun, “Bir gün işe gittiğimde iki asker, iki polis geldi. ‘Adını değiştireceksin’ dediler. Önüme kalın bir kitap attılar. ‘Buradan isim seçeceksin’ dediler. ‘Seçmem, istemem.’ dedim. ‘İstemezsen işten çık.’ dediler. İki çocuğum vardı, mecbur kaldım, değiştirdim.” tabirlerini kullandı.
Mutlu, Bulgar makamlarının Türkiye’ye gitmemeleri için kendilerine doküman imzalatmak istediğini lakin bunu kabul etmediklerini lisana getirdi.
“TÜRKİYE’YE GELMEK İÇİN ÇOK UĞRAŞTI”
Zorunlu göç sırasında Türkiye’ye gelmeye çalıştığını fakat başarılı olamadığını belirten Memnun, süreci şöyle anlattı:
“1989 yılında zarurî göç oldu. Eşyalarımı hazırladım, çıkış aldım ancak çıkıp gelemedim. 1989’dan 1994’e kadar uğraştım. En sonunda 1994’te vize aldım, ‘Geziye gidiyorum.’ diye. Meskenimi sattım, parasını çocuklarıma verdim. Çocuklarımı gizli geçirdim. Çocuklarımı sakladığım yeri bir görseniz… Otobüsçülerin çekiç koyduğu alet sandığına yerleştirdik. İki çocuğum oradan geçti. Dayıları Edirne’de karşıladı. Sonra ben geçtim. Bir çantayla geldim. Bugünlere şükür.”
“HEP KAYGIYLA YAŞADIK”
O yıllarda daima dehşetle yaşadıklarını, o kaygının hafızasından silinmediğini tabir eden Keyifli, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“O yıllar bana sorulduğunda beynimden kan fışkırıyor. Çok sıkıntı çektim. Çocuklarımı alıp bir yere çıkamadım. Onları hiç konuşturmadım. ‘Bir Türkçe söz konuşacaklar.’ diye aklımı kaybediyordum zira bir söze ceza kesiyorlardı. Çocuklarımızı çok sıktık. O günler gözümün önüne geldiğinde beynim dönüyor. Daima dehşetle yaşadık.”
MEZARDAKİ DEDESİNİN İSMİ DEĞİŞTİRİLDİ
Baskıya maruz kaldıklarını kaydeden Memnun, mezardaki dedesinin Türkçe isminin Bulgarca olarak değiştirildiğini anlattı.
Çok çileli ve hüzünlü günler yaşadıklarını belirten Keyifli, “Köye gittim, babam ağlıyordu. ‘Niye ağlıyorsun baba?’ dedim. ‘Ölmüş dedenin bile ismini değiştirdim bugün’ dedi. ‘Adımı değiştirdiler, onun da ismini değiştirdiler.’ dedi. Mezarda bile rahat bırakmadılar. O günleri hatırlamak bana çok güç geliyor. Bu yüzden meskenimi, yerimi sattım. Her şeyimi bırakıp bu anavatana adım attım. Çocuklarımı kurtardım. Buna şükrediyorum.” diye konuştu.
“TÜRKİYE’DE YİNE DOĞDUM”
Babasının da Türkçe konuştuğu için tekraren para cezasına çarptırıldığını belirten Memnun, tüm zorluklara karşın hayata tutunmaya çalıştıklarını söyledi.
Bulgaristan’dan geriye yalnızca annesi, babası ve kendisinin bulunduğu bir fotoğraf kaldığını tabir eden Memnun, “Anlatılacak üzere değil. Onu yaşamayan bilmez. Rabbim kimseye yaşatmasın.” dedi.
Türkiye’ye birinci adımını attığında büyük bir gurur yaşadığını vurgulayan Keyifli, anavatanda kendini tekrar doğmuş üzere hissettiğini lisana getirdi.
